το ζόμπι

«Όταν οι Νεοφιλελεύθεροι αποικιοκράτες πήραν τις επικοινωνίες,
εσιώπησα,
δεν ήμουν δα ΟΤΕτζης.

»Όταν πήραν μετά το μισό λιμάνι του Πειραιά,
εσιώπησα,
είχαμε το άλλο μισό.

»Όταν πήραν την μισή εταιρία ενέργειας,
εσιώπησα,
δεν ήμουν δα ΔΕΗτζής.

»Όταν πήραν τον ΟΠΑΠ,
εσιώπησα,
σιγά το στοίχημα.

»Όταν πήραν την Ολυμπιακή,
εσιώπησα,
δεν ήμουν δα της Ολυμπιακής.

»Όταν πήραν την διαχείριση των εθνικών οδών,
εσιώπησα,
δεν ήμουν δα και κάθε μέρα εκεί.

»Όταν πήραν τις τράπεζες,
εσιώπησα,
δεν ήμουν δα τραπεζικός.

»Όταν πήραν τον έλεγχο του στρατού,
εσιώπησα,
δεν ήμουν δα στρατιωτικός.

»Όταν πήραν τα 14 αεροδρόμια,
εσιώπησα,
είχαμε κι άλλα.

»Όταν πήραν το νερό,
εσιώπησα,
δεν ήμουν δα της ύδρευσης.

»Όταν πήραν το σπίτι του διπλανού,
εσιώπησα,
δεν ήταν δικό μου.

»Όταν πήραν τον αέρα,
δεν υπήρχε κανείς πλέον,
που να μπορούσε να διαμαρτυρηθεί.»

Σε μια χώρα όταν οι επικοινωνίες, οι μεταφορές δηλαδή τα λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμοι, το χρήμα, το νερό, ο στρατός ανήκουν σε άλλο κράτος είσαι αποικία
Όταν ανήκει και η δικαιοσύνη και το πολίτευμα είσαι ζόμπι.