Τα συνδικάτα τώρα επιτίθενται και ... η πολυπόθητη λύση

Χρειάστηκε ένας χρόνος για να καταλάβουν τι τους βρήκε.
Τα συνδικάτα τώρα επιτίθενται.
Ζητούν μεγαλύτερους μισθούς και λιγότερες ώρες εργασίας.

Όλα αυτά σε μια Ευρώπη που δεν έχει σχέση με την Ελλάδα.
Εμείς σκεφτόμασταν πως θα γίνουμε Ευρωπαίοι και εκείνοι πως θα αποκτήσουν φθηνά εργατικά χέρια.

Λύση στο πρόβλημα της Ελλάδας
α) Όταν βρίσκεσαι σε μια ένωση που δεν έχει στόχο να σε ανελίξει, φεύγεις ή μένεις και βρίσκεις και άλλους μαζί και τους αλλάζεις τα φώτα.
Αν ο ΓΑΠ είχε μεγαλώσει θα τους ένωνε. Θα ξέφευγε από την παγίδα του μνημονίου ζητώντας τη βοήθειά τους, γιατί και αυτοί ξέρουν πως μετά την Ελλάδα ακολουθούν.

β) Οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα ακολουθούν τους Ευρωπαίους σε συνδικαλιστικό επίπεδο. Προϋπόθεση είναι βέβαια τα Ελληνικά συνδικάτα να μην είναι «πουλημένα». Βέβαια υπάρχει και η αριστερά που εθελοτυφλεί.

γ) Περιμένεις τη μαμά σου ( Μαργαρίτα, Μέρκελ κλπ ) να σου πει τι να κάνεις.
Βέβαια η μαμά σου θα σε στηρίξει. Δεν θα σε αφήσει να πέσεις ( όπως με το ποδήλατο) και αν θα πέσεις θα σε σηκώσει και θα σου δώσει φιλάκι, μόνο μην το περιμένεις τώρα.
Οι Ευρωπαίοι έχουν καταλάβει τι τους περιμένει αν αφήσουν την Ελλάδα στη μοίρα της και ψάχνουν τρόπους να τη βοηθήσουν.

Σημείωση:
Ευρώπη = Γερμανία, Γαλλία και γύρω χώρες
άλλοι = υπόλοιπες «μικρές» χώρες της ΕΕ και της ΟΝΕ

Περί μνημ-ονίου

Χαίρομαι που δόθηκε μια εξήγηση για το ότι δεν χρειάζεται η αριστερά να ενωθεί από τον αγαπητό Ευτύχη Μπιτσάκη .
Όλοι λένε πως η αριστερά θα πρέπει να ενωθεί.
Αλλά μια αριστερά ενωμένη δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια αριστερά φιμωμένη;
Ο καθένας στην αριστερά νομίζει πως έχει την λύση και όλοι μαζί το μόνο που έχουν είναι η διχόνοια. Ας συμφωνήσουμε πως πρέπει να διαφωνούμε. Αλλά να ενωνόμαστε όταν χρειάζεται μπροστά σε εθνικά ζητήματα και όχι τότε να ακολουθούμε ο καθένας τον δρόμο του.

Είδαμε στις προτάσεις πως κυρίαρχη άποψη ήταν η φυγή από το μνημόνιο. Σύγχρονη εθνικοποίηση των τραπεζών και υποτίμηση του νέου νομίσματος ( δραχμή )
Όσο το μνημόνιο να θυμίζει κάτι από μνήμα της Ελλάδας, νομίζω ότι δεν δόθηκε αξιόπιστη λύση.

Η μέχρι σήμερα οικονομική ανάλυση έγινε στο πόδι, χωρίς να απαντηθούν τα παρακάτω ερωτήματα:

1. Τι θα κάνει η Ελλάδα έξω από το μαντρί;
Μιλάμε για να φύγουμε από το μνημόνιο, αλλά υπάρχουν διεθνείς κανόνες σε μια χώρα που έχει υπογράψει διεθνή έγγραφα. Είναι εφικτό να σβηστούν οι υπογραφές της;

2. Πόσα θα πρέπει να πληρώσει;
Πόσα χρήματα θα αναγκαστεί να πληρώσει στους πιστωτές της στο εξωτερικό και πόσο θα διαμορφωθεί το εξωτερικό χρέος της, όταν το 51% από το τωρινό χρέος της τους αφορά;

3. Θα της ξαναδώσουν χρήματα οι πιστωτές;
Κατά πρώτον δεν ξέρουμε που οφείλουμε χρήματα. Τα οφείλουμε σε τράπεζες, σε κράτη και σε ποια; Μήπως σε Γερμανία και ΗΠΑ;

4. Ποιες επιχειρήσεις θα ωφεληθούν από ενδεχόμενη πτώση της ισοτιμίας της πιθανής δραχμής;
Οι Ελληνικές εξαγωγικές επιχειρήσεις σίγουρα θα ωφεληθούν από μια ελεγχόμενη πτώση ενός κρατικού νομίσματος. Αλλά ποιες είναι οι Ελληνικές επιχειρήσεις; Αν ρίξουμε μια ματιά στις μεγάλες, όχι απαραίτητα όμως, εξαγωγικές επιχειρήσεις θα δούμε πως δεν είναι Ελληνικές. Θα εθνικοποιηθούν και αυτές; πχ Vivartia, ΟΤΕ, εθνικές οδοί, Ολυμπιακή, ΟΛΠ κλπ.
Όταν όλες οι αρτηρίες της Ελλάδας είναι πια ξένες;
Αντίθετα ο Έλληνας θα συνεχίζει να αγοράζει από το εξωτερικό ρούχα, τρόφιμα, υπολογιστές, άλλο εξοπλισμό, πετρέλαιο κλπ. Οι τιμές των οποίων βέβαια θα αυξηθούν και το εισόδημά του θα πέσει.
Ο πληθωρισμός θα ανεβαίνει με ρυθμούς 20-25% και όλα θα γυρίσουν 50 χρόνια πίσω.

5. Η φυγή από το ΕΥΡΩ μήπως οδηγήσει σε φυγή από την ΕΕ;
Οι εταίροι μας, μας θεωρούν μπαταξίδες και κλέφτες, αν και αυτοί είναι οι μεγαλύτεροι, θα μας δεχτούν πάλι σε μια νέα ένωση και κάτω από ποιους όρους; Μήπως χρειάζεται να αλλάξει και η ευρωπαϊκή ένωση προς τα αριστερά; Αλλιώς πώς θα επιβιώσει μια Ελλάδα μέσα στην διεθνή σκηνή;

6. Άλλαξε κάτι στην νοοτροπία του Έλληνα;
Ο Έλληνας συνεχίζει να αισθάνεται ραγιάς. Συνεχίζει να είναι ραγιάς. Συνεχίζει να πολεμά την εξουσία με ανταρτοπόλεμο.

Νομίζουμε πως θα γίνει επανάσταση και επικρατήσει η αριστερά ώστε να επιβάλλει κανόνες δίκαιους και που κανείς δεν θα παραβαίνει;
Μάλλον είμαστε γελασμένοι.

Το μόνο εφικτό ίσως να είναι η αναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους, δηλαδή του μισού χρέους μιας και υπόλοιπο αφορά το ιδιωτικό.

Αριστερά. Στροφή προς τα αριστερά.

Η αριστερά βρωμάει.
Όπως βρωμάει το ΠΑΣΟΚ η ΝΔ; χμμμ ίσως...
Όπως βρωμάει ο καπιταλισμός της δύσης ή οι Αμερικάνοι; χμμμ μπορεί ...
Όπως βρωμάει ο κομμουνισμός της Κίνας; χμμμ μάλλον...

«Αριστεροί», έχουμε περίοδο κρίσης και ακόμα να καταλάβετε τι έγινε. Ακόμα να καταλάβετε πως δεν βρίσκεστε μαζί με τους φτωχούς, αλλά αντίθετα βρίσκεστε στο πλευρό των πλουσίων;

Εξηγούμαι.
Καρεκλοκένταυροι της αριστεράς ευθύνεστε.
Ευθύνεστε γιατί δεν είδατε την κρίση.
Ευθύνεστε γιατί δεν ενωθήκατε.
Ευθύνεστε γιατί δεν έχετε ιδέες για να ξεπεραστεί η κρίση και ειδικά για να ξεπεραστεί η κρίση με αριστερή λύση.
Τι ζητάτε; Να επαναδιαπραγματευτούμε το χρέος. Να γυρίσουμε στην δραχμή ή στην μνα. Να κρατικοποιήσουμε τις τράπεζες. Να μεγαλώσουμε τον δημόσιο φορέα.
Γιατί; Μα για να γίνουμε ανταγωνιστικοί σε σχέση με τους άλλους.
Αυτή είναι η αριστερή λύση;

Τι έγινε η περίφημη ευρωπαϊκή αριστερά;

Παραδεχθείτε το. Το κεφάλαιο σας νίκησε, σας πήρε με το μέρος του. Σας αλλοτρίωσε.
Εδώ στην Ελλάδα σας έκανε κομματάκια. Σε ποιον να πιστέψει ο λαός;
Ο καθένας μόνος του. Μα αυτό θέλει η συντήρηση. Μια πολυδιασπασμένη αριστερά ώστε να την κουμαντάρει.
Είδαμε ότι δεν μπορείτε να συνεννοηθείτε μεταξύ σας πως να συνεννοηθείτε μαζί με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους;
Παραιτηθείτε.
Τώρα.

Κρίση. Είχε προβλεφθεί;

Είναι κανείς που ΔΕΝ την είχε προβλέψει;

Μα 1+1=2

Αύξηση βιοτικού επιπέδου => αυξημένες κρατικές προμήθειες + αύξηση στην κατανάλωση πχ αυτοκινήτων και άλλων αγαθών + μειωμένες εξαγωγές γιατί δεν παρήγαγε κανείς + αυξημένες μίζες = χρεωκοπία

Το ίδιο δεν έγινε στο Αμέρικα απλά μειώνοντας τα εργοστάσια; Η αύξηση του βιοτικού επιπέδου στον δυτικό κόσμο είναι προσωρινή. Δεν γίνεται μόνο με παροχή υπηρεσιών ( έστω και τεχνολογικών καινοτομιών ) να υπάρξει ανάπτυξη.

Χρειάζεται ισορροπία στο ανθρώπινο δυναμικό. Δεν γίνεται να γίνουν όλοι επιστήμονες, ούτε όλοι οι επιστήμονες καινοτόμοι. Χρειάζεται να βρεθεί τρόπος να τρώνε οι «φτωχοί» που δεν μπόρεσαν να ανακαλύψουν το «θείο δισκοπότηρο».
Οι εργάτες, οι αγρότες, οι μικροεπαγγελματίες, οι περισσότεροι ιδιωτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι δεν γίνεται να πληρώνουν όλο το βάρος της κοινωνίας ενώ όλο και περισσότερο οι μεγάλοι κερδίζουν.

Για να γίνω πιο σαφής, στην περίπτωση του αγρότη που πλήρωσε για να χτιστεί συνεταιριστικό εργοστάσιο, πληρώνει τον σπόρο στις πολυεθνικές και τα φυτοφάρμακα, του δίνουν ψίχουλα επιδότησης για να τον κατευθύνουν και καλείται να πουλά φθηνότερα.
Πως να το κάνει όταν το κόστος από τα φυτοφάρμακα, το σπόρο, η συντήρηση του εργοστασίου, το νερό κλπ αυξάνει;
Όταν αυτός ή το παιδί του μεταφέρεται στις πόλεις και μπαίνει στις υπηρεσίες, το κενό του καλύπτεται από τους μετανάστες που μέχρι τώρα πληρώνονταν φθηνά. Τώρα όμως θα ξαναγυρίσει πίσω;

Δεν μπορεί το παλαιό μοντέλο να παραμείνει. Χρειαζόμαστε κάτι νέο. Νέα διανομή πλούτου. Να πληρώνεσαι για να «κάθεσαι». Όχι επιδόματα ανεργίας αλλά μισθό καινοτομίας.
πχ. κάποιες ώρες υποχρεωτική σκέψη και καταγραφή της για λύση προβλημάτων κλπ