Ο άνθρωπος έχει παραμείνει ένα άγριο ζώο.
Οι σημαντικές πράξεις του είναι συνέπειες των συναισθημάτων του, όπως και στα ζώα, και δεν λειτουργεί βάσει της λογικής.
Η αγάπη και ο φόβος είναι τα βασικότερα συναισθήματα που τον επηρεάζουν θετικά και αρνητικά σε κάθε του απόφαση. Τα ίδια όμως είναι εκείνα που καθορίζουν την ζωή και των ζώων.
Όταν όμως χρησιμοποιεί την λογική του, τότε αλλάζει τα πράγματα προς το συμφέρον του συνόλου. Ας πάρουμε για παράδειγμα την τεχνολογία που έχει βοηθήσει στην καλυτέρευση της ποιότητας ζωής μας. Είναι αποτέλεσμα μόνο της λογικής και της φαντασίας μας και καθόλου των συναισθημάτων μας.
Όμως τα συναισθήματα είναι και αυτά που μας καθορίζουν σαν άτομα και εκείνα που μας καθοδηγούν στις σημαντικότερες αποφάσεις της ζωής μας όπως την δημιουργία οικογένειας ή την δημιουργία φιλίας. Όταν δεν γνωρίζουμε για κάποιον τότε το συναίσθημα μας οδηγεί στο να τον πλησιάσουμε ή όχι. Μετά ακολουθεί σε μικρότερο βαθμός η λογική εφόσον βρεθούμε κοντά και σπαταλήσουμε χρόνο μαζί.
Ο άνθρωπος σαν ένα ομαδικό ζώο αποζητά την συντροφικότητα και την αγάπη από βρέφος στο περιβάλλον του, ειδικά όταν δεν έχει την αγάπη και των δυο γονιών του την αναζητά σε κάθε πράξη του από οποιονδήποτε.
Η αναζήτηση της ομάδας μας κάνει να εμπιστευόμαστε περισσότερο τα συναισθήματα γιατί δεν μπορούμε να αναλύσουμε όλες τις πληροφορίες για όλους σε όλη την ομάδα και έτσι αποσυνθέτοντας τους άλλους με όρους αισθημάτων είναι ευκολότερη η ομαδοποίηση τους. Έτσι κερδίζουμε ωραιοποιώντας πρόσωπα χαρίζοντας τους επιπλέον δύναμη σύμφωνα με τα συναισθήματα που μας "χαρίζουν". Δημιουργούμε αρχηγούς που μπορεί να έχουν ή να μην έχουν δυνατότητες, αλλά εμείς "πιστεύουμε" σε αυτούς.
Αυτό οι "αρχηγοί" που το δέχονται το γνωρίζουν και οι περισσότεροι έχουν την τάση να το εκμαιεύουν στις ομάδες που βρίσκονται. Τρέφονται από την αγάπη - πίστη των άλλων και τους αρέσει.
Η λογική πάνω από το συναίσθημα
Έτσι τα συναισθήματα υπεισέρχονται στις ομαδικές αποφάσεις μας. Όμως πάντα μας καθοδηγούν λανθασμένα. Μας μαθαίνουν να ανεβάζουμε ανθρώπους πάνω από μας και έτσι μας μειώνουν. Πρέπει να το καταλάβουμε πως απλά μπορούμε και μόνοι μας. Μπορούμε χρησιμοποιώντας την λογική μας, να αποφασίσουμε σωστά χωρίς να πιστεύουμε σε αρχηγούς που θα παίρνουν για εμάς αποφάσεις, επειδή εμείς αισθανόμαστε τον εαυτό μας ότι δεν μπορεί. Εμείς φτιάχνουμε θεούς για να μας φροντίζουν που όμως μας καθοδηγούν και μας καταπιέζουν!
Η εκπαίδευση πρέπει να έχει αυτή την κατεύθυνση, τον διαχωρισμό των συναισθημάτων από τη λογική - που πρέπει βέβαια και να εξελιχθεί - και την καταπίεση τους όταν αφορούν ομαδικές αποφάσεις, γιατί οι ομαδικές αποφάσεις πρέπει να βασίζονται στην λογική και μόνο.
Η αγάπη και ο φόβος είναι τα βασικότερα συναισθήματα που τον επηρεάζουν θετικά και αρνητικά σε κάθε του απόφαση. Τα ίδια όμως είναι εκείνα που καθορίζουν την ζωή και των ζώων.
Όταν όμως χρησιμοποιεί την λογική του, τότε αλλάζει τα πράγματα προς το συμφέρον του συνόλου. Ας πάρουμε για παράδειγμα την τεχνολογία που έχει βοηθήσει στην καλυτέρευση της ποιότητας ζωής μας. Είναι αποτέλεσμα μόνο της λογικής και της φαντασίας μας και καθόλου των συναισθημάτων μας.
Όμως τα συναισθήματα είναι και αυτά που μας καθορίζουν σαν άτομα και εκείνα που μας καθοδηγούν στις σημαντικότερες αποφάσεις της ζωής μας όπως την δημιουργία οικογένειας ή την δημιουργία φιλίας. Όταν δεν γνωρίζουμε για κάποιον τότε το συναίσθημα μας οδηγεί στο να τον πλησιάσουμε ή όχι. Μετά ακολουθεί σε μικρότερο βαθμός η λογική εφόσον βρεθούμε κοντά και σπαταλήσουμε χρόνο μαζί.
Ο άνθρωπος σαν ένα ομαδικό ζώο αποζητά την συντροφικότητα και την αγάπη από βρέφος στο περιβάλλον του, ειδικά όταν δεν έχει την αγάπη και των δυο γονιών του την αναζητά σε κάθε πράξη του από οποιονδήποτε.
Η αναζήτηση της ομάδας μας κάνει να εμπιστευόμαστε περισσότερο τα συναισθήματα γιατί δεν μπορούμε να αναλύσουμε όλες τις πληροφορίες για όλους σε όλη την ομάδα και έτσι αποσυνθέτοντας τους άλλους με όρους αισθημάτων είναι ευκολότερη η ομαδοποίηση τους. Έτσι κερδίζουμε ωραιοποιώντας πρόσωπα χαρίζοντας τους επιπλέον δύναμη σύμφωνα με τα συναισθήματα που μας "χαρίζουν". Δημιουργούμε αρχηγούς που μπορεί να έχουν ή να μην έχουν δυνατότητες, αλλά εμείς "πιστεύουμε" σε αυτούς.
Αυτό οι "αρχηγοί" που το δέχονται το γνωρίζουν και οι περισσότεροι έχουν την τάση να το εκμαιεύουν στις ομάδες που βρίσκονται. Τρέφονται από την αγάπη - πίστη των άλλων και τους αρέσει.
Η λογική πάνω από το συναίσθημα
Έτσι τα συναισθήματα υπεισέρχονται στις ομαδικές αποφάσεις μας. Όμως πάντα μας καθοδηγούν λανθασμένα. Μας μαθαίνουν να ανεβάζουμε ανθρώπους πάνω από μας και έτσι μας μειώνουν. Πρέπει να το καταλάβουμε πως απλά μπορούμε και μόνοι μας. Μπορούμε χρησιμοποιώντας την λογική μας, να αποφασίσουμε σωστά χωρίς να πιστεύουμε σε αρχηγούς που θα παίρνουν για εμάς αποφάσεις, επειδή εμείς αισθανόμαστε τον εαυτό μας ότι δεν μπορεί. Εμείς φτιάχνουμε θεούς για να μας φροντίζουν που όμως μας καθοδηγούν και μας καταπιέζουν!
Η εκπαίδευση πρέπει να έχει αυτή την κατεύθυνση, τον διαχωρισμό των συναισθημάτων από τη λογική - που πρέπει βέβαια και να εξελιχθεί - και την καταπίεση τους όταν αφορούν ομαδικές αποφάσεις, γιατί οι ομαδικές αποφάσεις πρέπει να βασίζονται στην λογική και μόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου