Φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι που ψήφισαν πολιτικούς που τους προσέλαβαν ή οι πολιτικοί που προσλάμβαναν στο δημόσιο υπεράριθμους υπαλλήλους;
Τα παλαιά χρόνια το δημόσιο ήταν το τελευταίο αποκούμπι για κάποιον που έψαχνε εργασία. Τα δημόσια ταμεία δεν ήταν ποτέ γεμάτα, έτσι οι μισθοί του δημοσίου ήταν μικρό κλάσμα των μισθών στον ιδιωτικό τομέα.
Αυτό άλλαξε στην δεκαετία του 1980 από τον Παπανδρέου ο οποίος για να τονώσει την οικονομία έδωσε αρκετά χρήματα και στελέχωσε το δημόσιο με υπεράριθμους αλλά όμως καλοπληρωμένους υπαλλήλους.
Έτσι το δημόσιο έγινε στόχος για όλους τους πολίτες και όσοι είχαν μέσο, το χρησιμοποίησαν για να προσληφθούν και από την πόρτα και από το παράθυρο.
Οι πολιτικοί προσλάμβαναν από τα παλιά χρόνια λίγο πριν τις εκλογές, ο Παπανδρέου προσπάθησε να το σταματήσει με το νόμο Πεπονή το 1994. Εις μάτην όμως! Πάντα βρίσκονταν ένας τρόπος για να συνεχιστούν οι προσλήψεις και να μην προσληφθούν οι επιτυχόντες του ΑΣΕΠ!
Το κακό συνεχίζεται και σήμερα προεκλογικές προσλήψεις: http://www.dikaiologitika.gr/eidhseis/theseis-ergasias/75155/sto-asep-treis-megales-prokirykseis-gia-3-376-proslipseis-sto-dimosio
Όμως οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν μπορούν να τα κάνουν όλα. Οι εταιρίες που γυρνούν γύρω από το δημόσιο και προσφέρουν εξοπλισμό και υπηρεσίες είναι πάμπολλες και ισχυρές. Αυτές είναι ένας αρνητικός παράγοντας μιας και υπερτιμούν τα αγαθά τους και τις υπηρεσίες τους ώστε να δίνουν μίζες σε δημοσίους υπαλλήλους και πολιτικούς.
Λόγω του ότι το δημόσιο πάντα ήταν ελλειμματικό, οι υπάλληλοι αντί να ελέγχουν διεξήγαγαν φοροεπιδρομές, που βέβαια τις οργάνωναν οι πολιτικοί με τους αντικρουόμενους και πολύπλοκους νόμους.
Ποιος όμως μας τρέφει;
Όλοι όμως γνωρίζουμε πως το δημόσιο δεν παράγει, αλλά ελέγχει για λογαριασμό των πολιτών τους παραγωγούς.
Οι παραγωγοί όμως καλούνται να πληρώσουν όλο και μεγαλύτερο δημόσιο και αγανακτούν. Έτσι μειώνουν τους μισθούς των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα.
Για να μην γίνει αυτό και καταρρεύσουν οι επιχειρήσεις τα κράτη δανείζονται.
Έτσι έχουν μεγαλύτερη πίτα για να μοιράσουν και δίνουν και στους δημόσιους υπαλλήλους αυξήσεις και κάνουν έργα ώστε να δίνουν και στις επιχειρήσεις.
Η δίνη συνεχίζεται ...
Όμως ποιος χάνει;
Έτσι τελικά καλούνται οι πολίτες να ξεπληρώσουν τα χρέη και τους τόκους που πληρώνει το δημόσιο στις τράπεζες - που δεν φορολογούνται επαρκώς μιας και αυτές «κατέχουν» τους πολιτικούς που ο λαός ψηφίζει.
Πώς λύνεται αυτός ο Γόρδιος δεσμός;
Οι Γόρδιοι δεσμοί δεν λύνονται, κόβονται με μαχαίρια.
Όλοι οι πολίτες πρέπει να κατανοήσουν την ανάγκη να υπάρξει δικαιοσύνη σε αυτόν τον τομέα.
Οι παραγωγοί μιας χώρας πρέπει να αμείβονται περισσότερο, ώστε οι πολίτες να ακολουθούν αυτή την οδό αντί μιας θέσης στο δημόσιο ή στην υποστήριξη των δομών του.
Το δημόσιο πρέπει να είναι υπηρέτης της λειτουργίας του κράτους και δεν μπορεί να αφεθεί σε ιδιώτες που δεν παράγουν κιόλας.
Οι τράπεζες πρέπει να κρατικοποιηθούν ώστε να μην δανείζουν το δημόσιο.
Οι πολιτικοί να βγαίνουν από τον λαό και όχι από τζάκια και να σταματήσει να είναι επάγγελμα το βουλευτιλίκι. Να επιτρέπεται ανάκληση πολιτικών κλπ.
Να φτιαχτεί εξ αρχής το φορολογικό σύστημα ώστε να ωφελεί τους παραγωγούς και να θεσπιστεί βασικό εισόδημα και μέγιστο ετήσιο εισόδημα.
Μόνο Όλος ο λαός μπορεί.
Αν βάλουμε στόχο, μπορούμε.
Τα παλαιά χρόνια το δημόσιο ήταν το τελευταίο αποκούμπι για κάποιον που έψαχνε εργασία. Τα δημόσια ταμεία δεν ήταν ποτέ γεμάτα, έτσι οι μισθοί του δημοσίου ήταν μικρό κλάσμα των μισθών στον ιδιωτικό τομέα.
Αυτό άλλαξε στην δεκαετία του 1980 από τον Παπανδρέου ο οποίος για να τονώσει την οικονομία έδωσε αρκετά χρήματα και στελέχωσε το δημόσιο με υπεράριθμους αλλά όμως καλοπληρωμένους υπαλλήλους.
Έτσι το δημόσιο έγινε στόχος για όλους τους πολίτες και όσοι είχαν μέσο, το χρησιμοποίησαν για να προσληφθούν και από την πόρτα και από το παράθυρο.
Οι πολιτικοί προσλάμβαναν από τα παλιά χρόνια λίγο πριν τις εκλογές, ο Παπανδρέου προσπάθησε να το σταματήσει με το νόμο Πεπονή το 1994. Εις μάτην όμως! Πάντα βρίσκονταν ένας τρόπος για να συνεχιστούν οι προσλήψεις και να μην προσληφθούν οι επιτυχόντες του ΑΣΕΠ!
Το κακό συνεχίζεται και σήμερα προεκλογικές προσλήψεις: http://www.dikaiologitika.gr/eidhseis/theseis-ergasias/75155/sto-asep-treis-megales-prokirykseis-gia-3-376-proslipseis-sto-dimosio
Όμως οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν μπορούν να τα κάνουν όλα. Οι εταιρίες που γυρνούν γύρω από το δημόσιο και προσφέρουν εξοπλισμό και υπηρεσίες είναι πάμπολλες και ισχυρές. Αυτές είναι ένας αρνητικός παράγοντας μιας και υπερτιμούν τα αγαθά τους και τις υπηρεσίες τους ώστε να δίνουν μίζες σε δημοσίους υπαλλήλους και πολιτικούς.
Λόγω του ότι το δημόσιο πάντα ήταν ελλειμματικό, οι υπάλληλοι αντί να ελέγχουν διεξήγαγαν φοροεπιδρομές, που βέβαια τις οργάνωναν οι πολιτικοί με τους αντικρουόμενους και πολύπλοκους νόμους.
Ποιος όμως μας τρέφει;
Όλοι όμως γνωρίζουμε πως το δημόσιο δεν παράγει, αλλά ελέγχει για λογαριασμό των πολιτών τους παραγωγούς.
Οι παραγωγοί όμως καλούνται να πληρώσουν όλο και μεγαλύτερο δημόσιο και αγανακτούν. Έτσι μειώνουν τους μισθούς των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα.
Για να μην γίνει αυτό και καταρρεύσουν οι επιχειρήσεις τα κράτη δανείζονται.
Έτσι έχουν μεγαλύτερη πίτα για να μοιράσουν και δίνουν και στους δημόσιους υπαλλήλους αυξήσεις και κάνουν έργα ώστε να δίνουν και στις επιχειρήσεις.
Η δίνη συνεχίζεται ...
Όμως ποιος χάνει;
Έτσι τελικά καλούνται οι πολίτες να ξεπληρώσουν τα χρέη και τους τόκους που πληρώνει το δημόσιο στις τράπεζες - που δεν φορολογούνται επαρκώς μιας και αυτές «κατέχουν» τους πολιτικούς που ο λαός ψηφίζει.
Πώς λύνεται αυτός ο Γόρδιος δεσμός;
Οι Γόρδιοι δεσμοί δεν λύνονται, κόβονται με μαχαίρια.
Όλοι οι πολίτες πρέπει να κατανοήσουν την ανάγκη να υπάρξει δικαιοσύνη σε αυτόν τον τομέα.
Οι παραγωγοί μιας χώρας πρέπει να αμείβονται περισσότερο, ώστε οι πολίτες να ακολουθούν αυτή την οδό αντί μιας θέσης στο δημόσιο ή στην υποστήριξη των δομών του.
Το δημόσιο πρέπει να είναι υπηρέτης της λειτουργίας του κράτους και δεν μπορεί να αφεθεί σε ιδιώτες που δεν παράγουν κιόλας.
Οι τράπεζες πρέπει να κρατικοποιηθούν ώστε να μην δανείζουν το δημόσιο.
Οι πολιτικοί να βγαίνουν από τον λαό και όχι από τζάκια και να σταματήσει να είναι επάγγελμα το βουλευτιλίκι. Να επιτρέπεται ανάκληση πολιτικών κλπ.
Να φτιαχτεί εξ αρχής το φορολογικό σύστημα ώστε να ωφελεί τους παραγωγούς και να θεσπιστεί βασικό εισόδημα και μέγιστο ετήσιο εισόδημα.
Μόνο Όλος ο λαός μπορεί.
Αν βάλουμε στόχο, μπορούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου